Salamalaikum!

Wat gaat de tijd snel, we zijn alweer een maand in Gambia! Op stage hebben we weer van alles gezien en meegemaakt, zowel hele leuke als nare dingen.

Een normale stagedag begint voor ons om 8 uur. De andere verpleegkundige komen dan meestal rond een uurtje of half 9/ 9 uur binnen. Voor Muriël en mij begint de dag dus vooral met wachten, en soms gaan we dan maar wat schoonmaken. Vervolgens komt Johan om 9 uur binnen en dan wordt er een soort van overdracht gehouden. Dit is het enige moment van de dag dat vast staat in de planning (maar als Johan er niet is, wordt dit ook rustig overgeslagen). Vervolgens is er geen enkele structuur, iedereen doet maar wat… Het gehang en het niets doen, dat kost me nog het meeste energie. Vaak ben ik ook blij als het weer 2 uur is en we naar huis kunnen. De manier waarop hier omgegaan wordt met patiënten is zo tegenstrijdig aan hoe wij het in Nederland doen. En van ondersteuning tijdens een bevalling hebben ze volgens mij nog nooit gehoord. De manier waarop ze hier met een doodgeboren baby omgaan…. Ik sta er nog steeds van de kijken. Ik weet dat dit bij de cultuur hoort, maar het blijft wel lastig om te zien.
Maar zoals ik al eerder zei, zijn we gelukkig niet altijd bezig met stage. Zo zijn we afgelopen weekend een weekend op trip geweest naar de binnenlanden van Gambia. Dit weekendje weg begon vrijdagochtend al om 6.00 uur. We werden dit keer dus niet wakker gemaakt door het gejodel van de moskee, maar door onze eigen wekker. We zijn vertrokken naar Banjul om daar met de ferry de rivier over te steken. We waren al op tijd in banjul dus onze planning leek prima…. Totdat duidelijk werd dat de vice president ook had bedacht om vandaag met de ferry de rivier over te steken. Dat betekent in Gambia: alles ligt stil totdat de vice president aan de overkant is. Dit zou voor ons dus nog minimaal 4 uur wachten betekenen en wij als ongeduldige Nederlanders hadden daar natuurlijk geen zin in. Het nieuwe plan was toen dat wij samen met Mamadi met de personen bootjes vast vooruit zouden gaan, later die dag zouden Mr Tamba en de chauf dan weer aansluiten bij ons en verder mee gaan. Eenmaal bij het strand bleken deze personen bootjes niet zo te zijn als wij verwachtte… wat een chaos! Mamedi voorop om voor ons en goede deal te maken, terwijl wij nog verbijsterd stonden te kijken naar de bootjes waarmee we de rivier zouden oversteken. Toen duidelijk werd dat Mamedi een goede deal had gemaakt, vlogen er minimaal 15 Gambianen op ons af om ons de bootjes in te tillen. En nee niet gewoon tillen, voordat we het door hadden zaten we allemaal bij een Gambiaan op de nek en tilde ze ons naar het bootje toe. Maar al met al zijn we goed aan de overkant gekomen en kon onze tocht verder gaan. In een jeep zijn we toen verder gereden naar onze eerste bestemming; James Island. Hier hebben we een heerlijk middag doorgebracht op het water en aan het strand. Omdat Mr. Tamba en de chauf nog steeds niet de rivier over gestoken waren hebben we een back up plan bedacht en zijn we alvast opzoek gegaan naar een slaapplek. Hele leuke lodges aan het water, dat is onze slaap plek geworden. Uiteindelijk was mr. Tamba pas om 23.30 uur bij ons aangekomen, maar goed dat we dus niet allemaal in Banjul zijn blijven wachten.

Zaterdags zijn we al vroeg vertrokken om door te rijden naar onze tweede bestemming; Georgetown. Dit was een lange rit van bijna 4 uur, waarvan het eerste deel alleen maar over zandwegen. Vandaag was het cleaning day en dat houdt in dat er vanaf 9 uur ’s ochtends tot 1 uur ’s middags geen auto’s mogen rijden.. Behalve wij! Want natuurlijk mochten wij bij elke politiestop als enige doorrijden . In de middag hebben we Georgetown bezocht, het was daar echt super warm. Ongeveer 10 graden warmer dan dat het in Brikama is, dat was dus lekker klagen met z’n allen. Aan het eind van de middag zijn we de bus weer ingestapt om door te rijden naar de plaats waar we de tweede nacht zouden doorbrengen. We kwamen aan bij een heel leuk toeristenparkje (soort van Gambiaans centerparks). Hier hebben we s avonds heel gezellig gezeten met nog een aantal andere Nederlanders.
Zondag ochtend was het tijd voor een boottripje door de mangroven. Heel mooi en heerlijk om weer het water op te gaan! In de middag nog even heerlijk in het zwembad gezwommen en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan rijden. De bus waarmee we dit weekend op pad waren hadden we inmiddels helemaal ‘eigen’ gemaakt, en we hebben er een gezellige rit van gemaakt met de Nick en Simon muziek hard aan. De vele uren die we dit weekend in het busje hebben door gebracht, waren dus heel gezellig.

Maandag ben ik met Angeline haar buren gaan opzoeken. Zij zijn hier voor een weekje op vakantie in een heerlijk hotel. Voor ons betekende dat dus: warm douchen!! We hebben een heerlijk middag op het strand gehad en zijn daarna heerlijk uit eten geweest. En dit na zo’n weekendje weg, alsof we echt alleen maar vakantie hebben hier. (Ik heb namelijk nog steeds een vakantiegevoel, heerlijk!)


En verder…
- We hebben nog steeds bijna dagelijks stroomuitval, heel vervelend maar het begint te wennen.
- Er is een deur geplaatst op het paadje waar we elke dag langs moeten lopen om bij het andere huisje te komen. Dit betekend dat we nu elke dag een heel eind om moeten lopen… (of over een hek klimmen, maar helaas is dat hek inmiddels ook gerepareerd en is dat ook geen optie meer).
- Ik ben bij het health centre (in m’n witte zusterspak), in het drijfzand gezakt. Zeg maar gedag tegen het pak dat tot op heden nog aardig wit was. Stond ik dan, bijna tot m’n knie in de modder…..Gelukkig kwam daar de reddende engel Amadou die mijn schoenen weer aardig schoon heeft kunnen krijgen (en me samen met Muriël heeeel hard heeft uitgelachen haha)
- Dat een klamboe er niet voor zorgt dat er nooit beestjes in je bed zitten… “Klamboe is dus schijnveiligheid”
- De kinderen hier uit de buurt achtervolgen ons nog regelmatig. Vorige week zaten er drie kinderen voor ons raam, op een rijtje bij ons naar binnen te kijken. Zijn we dan echt zo bijzonder??
- Het wordt hier steeds luxer. Angela is erachter gekomen dat er in het huisje op de college, zelfs warm water is!!
- Nog maar één weekje en dan komen papa en mama al deze kant op. Dat wordt dus heerlijk een weekje in een resort voor mij!

Gisteravond (vrijdag) hebben we het weekend ingeluid met een heerlijk kampvuurtje! Vandaag gaan we inkopen doen voor Angeline’s verjaardag. Want terwijl ik dit typ weet ze nog niet dat ze vanavond verrast wordt met een surpriseparty. Morgen gaan we weer naar Senegambia toe, om te zwemmen en het internet op te zoeken. Maandag gaan Muriël en ik het toch maar eens proberen om een nachtdienst mee te draaien op stage. Nachtdiensten zijn hier van 20.00 tot 08.00 uur, dat gaat dus een lange nacht worden ben ik bang…

Kort samengevat, het gaat hier dus prima met mij! Soms zou ik af en toe een dagje in het comfortabele Nederland willen zijn, maar gelukkig hebben we het hier met z’n allen nog veel te gezellig dus hoeven we nog niet echt te overwegen om terug te gaan 


Heel veel liefs uit Gambia, Anouk

P.s. Opa en Oma bedankt voor jullie kaartje, hij is overgekomen!