Laatste weekje!

Hoi allemaal,

De laatste week in Gambia is aangebroken! Heel jammer, maar ook een heerlijk vooruitzicht om volgende week weer lekker in mijn eigen bedje te liggen.

In mijn laatste reisverslag schreef ik dat we het aankomende weekend naar Senegal zouden gaan. Dit is allemaal een beetje anders gelopen, want helaas waren er te veel zieken om aan een leuke trip te kunnen beginnen. We hebben ons tripje uitgesteld en zijn dus net teruggekomen uit Senegal. Gelukkig was iedereen dit weekend wel weer helemaal fit!

Doordat het weekendje Senegal was uitgesteld, hadden we ineens een lang weekend zonder plannen. Daarom ben ik donderdag mee geweest met het vaccineren. Samen met Bart (zo hebben wij hem genoemd, eigenlijk heet hij Bakery) ben ik op pad geweest naar een klein dorpje buiten Brikama. Hij heeft mij daar eerst wat dingen uitgelegd, en vervolgens mocht ik vol op mee helpen. Leuke ervaring om al die kleine kindjes te vaccineren. En wonder boven wonder liep deze ochtend nog best gestructureerd. S middags ben ik nog even naar Senegambia gegaan, en heb ik samen met Muriel de anderen opgezocht om nog even van het internet te kunnen profiteren. De terugweg van kwamen wij weer voor een leuke verassing te staan. De president had die middag Brikama bezocht en dat betekend dat overal langs de weg kinderen staan, die naar de president hadden gezwaaid. Gevolg: al deze kinderen zochten een lift. En wat krijg je dan?? Alle kinderen komen om de toubabs heen staan, om eerder een lift te kunnen krijgen. Voor ons werd het zo wel een beetje onmogelijk gemaakt. Totdat er een pick up stopte. Wij als uitverkorenen mochten lekker op de achterbank zitten, en alle kinderen werden in de wagen geladen. En geloof me, deze pick up zat echt bommetje vol. Voor de chauffeur was dit echter geen reden om met 120 km per uur over de weg te crossen. We waren bijna bang dat we onderweg wat kinderen zouden verliezen…

Zaterdag hadden we een lekkere luier dag. En wat doe je dan? Natuurlijk allemaal een gezichtsmaskertje op! We hadden er nog precies één over voor de buurvrouw. Leuk om te zien dat zij dit ook wel eens wou proberen, maar ze had eigenlijk geen idee wat het was. Op deze vrije dag leek het wederom weer een dierentuin in onze compound, ezels, koeien, kippen, geiten en katten, één grote beestenboel! ’s Avonds zijn we met zijn allen naar Reo’s geweest en hebben we een cocktail avondje gehouden, iedereen was nu toch van de antibiotica af! Zondag, na ons wekelijkse bezoek aan het zwembad, dachten we eens handig een taxi te nemen. En nee, niet zo’n gele taxi die bijna uit elkaar valt.. dit keer gingen we voor luxe en namen we een groene taxi! Helaas bleek deze luxe snel over, we waren nog geen 500 meter onderweg of de auto stopte er mee. Geen benzine. Terwijl wij lekker in de auto mochten blijven wachten ging de chauffeur benzine halen. En wachten met onze nieuwe favoriete song; Cafe de zaak nummer 35, dat was geen straf! Van al dat gewacht hier, kun je maar beter iets leuks maken!

Ook werd het dus tijd voor onze laatste stagedag. Ik heb wel eens opgezien tegen de warme dagen in het Health Centre, maar al met al heb ik er een super tijd gehad! Speciaal voor de laatste dag hadden we dus cakejes ingeslagen. En zoals dat op de Gambiaanse manier gaat, iedereen grijpt wat die grijpen kan en binnen een mum van tijd was alles op. Ook hebben wij op onze laatste dag de kinderen wat cadeautjes uitgedeeld en hebben we al onze uniformen aan het personeel uitgedeeld. Mocht iemand van ‘het grotenhuis’ dit lezen, nogmaals bedankt voor alle uniformen die jullie mij hebben meegegeven!

’s Avonds bleek onze stroom het weer niet te doen. En tja, alles went dus terwijl dat wij gezellig met de kaarsjes aan zaten, bleek dat de buren wel gewoon elektriciteit hadden! iets klopte er niet… Wat bleek, onze credits waren op. Wisten wij veel dat je hier een soort stroom tegoed moest kopen?? Een dag en wat telefoontjes verder was ook dit weer geregeld. En eerlijk is eerlijk, we mogen niet meer klagen over de stroomuitval! Het lijkt wel alsof we de laatste dagen altijd stroom hebben.

Al met al konden we donderdag fit en wel aan ons weekendje Senegal beginnen. Zoals afgesproken zaten wij om 04.45 uur klaar. Helaas waren we voor niks zo vroeg uit bed gekomen, onze chauf voor het weekend kwam namelijk 2 uur en een kwartier te laat opdagen… (het blijft een Gambiaan…). Dit betekende dat wij de eerste ferry in Banjul gemist hadden en moesten wachten op de volgende. Eenmaal aan de overkant van de rivier waren we al snel bij de grens. Hier moest het een en andere papierwerk geregeld worden om de grens over te mogen. Het duurde even dus ik was neergeploft op een stoeltje naast wat politiemannen. En je zult het niet geloven, maar zelfs dan durven ze om je nummer te vragen! Ik zei tegen de politieman dat ik niet mijn telefoonnumer wou uitdelen. Maar hij kon niet begrijpen waarom. Toen ik hem vertelde dat mijn vriend dan heel erg boos zou worden, vond hij het goed (tja waar een leugentje om bestwil al niet goed voor is!). Eenmaal de grens overgestoken waren we al snel bij het safaripark. En ja hoor, we hebben de Giraffe gespot en onze dag kon niet meer stuk! Ook hebben we hier met leeuwen gelopen. Dit klinkt spannender dan dat het uiteindelijk was. Onder begeleiding van vier Gambianen mochten wij tussen de leeuwen lopen en werden er vooral veel foto’s gemaakt. Toen we alles in het safaripark gezien hadden, hebben we onze reis richting Dakar vervolgt.

De steden voor Dakar lieten nog weinig luxe zien. Totdat we uit het niets een tolweg opreden! Alles was gelijk een stuk moderner! Al valt het voor gambianen niet mee om ineens in zo’n grote stad te rijden. Op de snelweg stoppen om de weg te vragen vonden ze dan ook de normaalste zaak van de wereld. s Avonds laat kwamen we aan bij ons hotel. We verbleven in een heerlijk hotel en boven al onze verwachtingen was er zelfs WiFi! Vrijdagochtend zijn we eerst geld wezen pinnen. Want we hadden nog geen enkele CFA (het geld dat ze in Senegal gebruiken). En weer werden we verrast, er waren hier zelfs leuke kledingwinkels, we konden shoppen! Na bijna vier maanden geen normale winkels te hebben gezien, was dat best een aangename verassing. In de middag zijn we naar Goree geweest. Dat is een eiland dat in de zee bij Dakar ligt. Heerlijk hebben we hier een tijdje rondgelopen. Vervolgens gingen we met de boot terug naar Dakar, en zijn we het Centrum in gegaan. Wat een drukte, en wat een grote markt! Het lijkt trouwens wel alsof Senegalezen ineens een stuk minder aardig zijn dan Gambianen. De manier van omgang in zo’n grote stad is gelijk een stuk commerciëler. De terugweg van het centrum naar ons hotel in een buitenwijk, duurde 3 uur. Ach een ‘kleine’ file in de stad was de oorzaak.

Zaterdags zijn we naar een monument in Dakar geweest. (wat de betekenis van dit monument was, weet ik eigenlijk nog steeds niet). Maar wat ik wel weet is dat je er echt een super mooi uitzicht had over Dakar. En ook hier hebben we natuurlijk even wat fotootjes geschoten, we hebben in ieder geval geen gebrek aan fotos! ’s Avonds zijn we zelf op pad gegaan, op zoek naar een restaurant. Een vrouw op straat bracht ons uiteindelijk bij een aardig luxe restaurant. Een klein probleempje alleen, alles was in het Frans. En laat nou net dat niet ons sterkste punt zijn… Nadat we onze bestelling hadden doorgeven (zonder precies te weten wat we kregen) werd er een stokbroodje met wat lekkers op tafel gezet. Één van deze smeerseltjes was “Pima”. Dit zullen we dan ook allemaal niet snel vergeten, want ik heb nog ooit zoiets scherps gegeten! En dan te bedenken dat ik alleen iets op mijn vinger had om het te proeven. Respect voor Angeline die (per ongeluk) haar stokbroodje ermee belegd had, en er een flinke hap van nam. Zij wist vervolgens dan ook echt niet mee waar ze het zoeken moest, en mede hierdoor hebben we misschien een beetje veel geluid gemaakt in het restaurant. Dat we de rekening kregen voordat we een toetje konden bestellen, maakte duidelijk dat ze ons liever zagen gaan dan blijven.

Zondag ochtend vertrokken we richting de woestijn.Tegen ons was verteld dat ze rit 9 uur zou duren. Vandaar dat wij er een beetje op aan drongen om ’s ochtends op tijd te vertrekken. Een kleine miscomunitatie.. we hoefde namelijk niet 9 uur, maar maar 4 uur te rijden. Dit betekende dat we al om 13.00 uur in de woestijn waren aangekomen! Ach, hadden we wat extra tijd om foto’s te maken haha.

Maar wat vond ik het gaaf om midden in de woestijn te staan! Zand, zand en nog een zand! We sliepen overigens wel in luxe tenten. Elke tent had zelfs een ‘badkamer’. Aan het einde van de middag zijn we wezen kameel rijden en daarna hebben we gesurft in het zand. Al was het voor mij meer sleeën van de berg af, surfen was me iets te moeilijk.. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en kwamen er mensen met trommels en jambee’s. Het koelde ’s nachts best af in de tent, en wat was het fijn om weer eens onder een deken te slapen! Maandagochtend zat het weekendje er al weer bijna op en begonnen we aan de terugreis richting Brikama. Onderweg zijn we nog gestopt bij een hele grote moskee! Hier mochten we alleen naar binnen als we volledig bedekte kleding droegen. De foto op Facebook laat zien hoe prachtig we er toen allemaal uitzagen! ’s Avonds om 23.30 uur waren we weer thuis. Al met al een heel leuk maar ook vermoeiend weekend gehad. Het was dan ook weer heerlijk om in mijn eigen Brikama bedje te liggen.

Ik denk dat dit trouwens mijn laatste reisverslag vanuit Gambia is. Nog maar een weekje en dan ben ik alweer thuis!

Veel liefs vanuit Gambia,
Anouk